1 | |
AF268: 31v Turǧumānu l‑ġaybi fī ḥalli ʿuqāli r‑raybi naẓamahū l‑ʿabdu l‑faqīru Muḥammad Kamālī ʿafā ʿanhu bi‑smi llāhi r‑raḥmāni r‑raḥīm remel: fāʿilātün ‑ fāʿilātün ‑ fāʿilün 1 Diñle nāyuñ söz ü sāzın cān‑ile 2 Ehl‑i diller birle her dem hem‑nefes 3 Gūş‑i kāmil diñlemez illā ki ḥaq 4 Sırr‑i tevḥīde varılmaz “lā”‑yile 5 Mürşid‑i kāmil‑durur neyden murād 6 Cümle eşyā ʿārife mürşid olur 7 Gendü zīn gören kişi körden beter 8 Çün “ene l‑ḥaq” dėdi bir qaç kişiler 9 Çünki taqyīd eyledi Firʿavnı gör 10 Ol sözi Manṣūr ʿāşıqda dėdi 11 Anuñ‑içün dėdi ṣāḥib‑mes̱nevī 12 Būd ana l‑ḥaq bar‑lab‑i Manṣūr nūr 13 Ṣūreten taqyīd idi çünki sözi 14 Ser dilerseñ ṣaqla sırrı dāyimā 15 Her muqayyed içre sen ıṭlāqa baq 16 Ḥaqqa irşād eyler eşyā cümleten 17 Cümle sendendür ḥicāb u inkişāf 18 Ṣayqal‑i mirʾāt‑i qalb oldı ẕikir 19 Fikrüñi “ā‑lā”ya maṣrūf eylegil 20 Fikr ü ẕikr‑ile bilinmez çünki ẕāt |